Αναλυτικά το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων- 300 έως 400 ευρώ η μείωση.

«Μαχαίρι» στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, με το νέο μισθολόγιο, βάζει η κυβέρνηση με σκοπό να συμπιέσει κατά 25% περίπου τις μισθολογικές δαπάνες του εν ενεργεία προσωπικού του «στενού» και ευρύτερου δημόσιου τομέα με το οποίο θα «κουμπώσουν» τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν μετά τη συνεδρίαση της κυβερνητικής Επιτροπής το βράδυ της Τετάρτης.

Την πόρτα της εξόδου από το Δημόσιο θα δουν χιλιάδες εργαζόμενοι ενώ όσοι παραμείνουν στις θέσεις τους θα βλέπουν τις αποδοχές τους να μειώνονται δραστικά.

Αναλυτικότερα, ο μέσος όρος της μείωσης των αποδοχών στους υψηλόμισθους του Δημοσίου, που καλύπτουν το 10% του συνόλου των εργαζομένων, εκτιμάται ότι θα υπερβεί τα 1.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θα ξεπερνά τα 1.500 ευρώ.

Κατά μέσον όρο, πάντως, το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων θα δουν τους μισθούς τους να μειώνονται από 300 ως και 400 ευρώ τον μήνα, λαμβάνοντας υπόψιν και την κατάργηση των 104 ειδικών επιδομάτων με τη χορήγηση του «πριμ παραγωγικότητας».

Το νέο μισθολόγιο, που θα βρεθεί στο επίκεντρο της επόμενης συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου και θα τεθεί σε ισχύ από τις αρχές Οκτωβρίου, περιλαμβάνει:

-Την καθιέρωση ανώτατου ορίου αμοιβών στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ που θα κυμαίνεται γύρω στα 2.700 ευρώ, το οποίο για ορισμένες μόνο κατηγορίες εργαζομένων και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα μπορεί να φθάσει και τις 3.000 ευρώ.

-Τη μείωση των μισθολογικών κριτηρίων από 18 που είναι σήμερα σε 11 και «κουμπώνουν» με τους έξι βαθμούς τους οποίους θα έχει το νέο βαθμολόγιο, γεγονός που σημαίνει ότι η ωρίμανση θα χορηγείται κάθε τρία χρόνια.

* Το πριμ παραγωγικότητας που θα αντικαταστάσει τα 104 καταργούμενα ειδικα επιδόματατα. Ωστόσο θα το λαμβάνουν μόνο ή κυρίως οι υπάλληλοι των κατηγοριών πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΠΕ) και τεχνολογικής εκπαίδευσης (ΠΕ) και τα διευθυντικά στελέχη. Η χορήγησή του θα γίνεται έπειτα από συμφωνίες για επίτευξη εκ των προτέρων καθορισμένων στόχων και σε βάθος χρόνου.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση επιχειρεί να «κουμπώσει» το νέο μισθολόγιο με το νέο βαθμολόγιο. Με το νέο βαθμολόγιο οι βαθμοί από πέντε που είναι σήμερα (Ε, Δ, Γ, Β, Α) θα γίνουν έξι (6ος, 5ος, 4ος, 3ος, 2ος, 1ος). Οι υπάλληλοι για να περνούν από τον έναν βαθμό στον άλλον θα υπόκεινται σε ειδικά τεστ αξιολόγησης. Τα τεστ θα διενεργούνται κάθε τρία χρόνια για όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Η διενέργειά τους μάλιστα θα βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, το καθένα από τα οποία θα βαθμολογείται με συγκεκριμένα μόρια, που θα καθοριστούν με προεδρικό διάταγμα το οποίο θα καταρτίσει ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας αμέσως μετά την ψήφιση του νέου βαθμολογίου – μισθολογίου.

Τέλος, τα συνολικά κριτήρια τα οποία θα ισχύουν για την κατάταξη των εργαζομένων στα νέα μισθολογικά κλιμάκια θα είναι ο χρόνος υπηρεσίας, το επίπεδο σπουδών, όπως ακριβώς ισχύουν σήμερα, αλλά και η βαθμολογία την οποία θα αποκτούν στα τεστ αξιολόγησης, που καθιερώνεται για πρώτη φορά. Οι αρχές αυτές θα ισχύουν ανεξαρτήτως του σε ποια υπηρεσία εργάζονται έτσι ώστε να υπάρξει «σύγκλιση» στις αμοιβές. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση εκτιμά ότι η σύγκλιση θα παγιωθεί και μετά την κατάργηση των ειδικών επιδομάτων που συντηρούν τις κραυγαλέες ανισότητες στο Δημόσιο.

ΠΗΓΗ: newpost.gr

Τέλος 13ος και 14ος μισθός στο Δημόσιο.

Τέλος 13ος και 14ος μισθός στο Δημόσιο
Τετραπλό «κούρεμα» έως και 30% στα ρετιρέ του Δημοσίου, στους 300.000 υπαλλήλους των ειδικών μισθολογίων και ενταφιασμό των 53 επιδομάτων και του 13ου και 14ου μισθού (Δώρα Χριστουγέννων, αδειών και Πάσχα) σχεδιάζει η κυβέρνηση με την άμεση εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου από 1ης Ιουλίου.
Στην προκρούστεια κλίνη, προκειμένου να εξοικονομηθεί ένα δισ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο που επεξεργάζονται από κοινού τα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών, μπαίνουν τα εξής:

Ο,τι έχει απομείνει από το δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας (500, 250 και 250 ευρώ αντίστοιχα), που σημαίνει ότι 1.000 ευρώ το χρόνο εντάσσονται στο μισθολόγιο και το ποσόν επιμερίζεται στους 12 μήνες. Ετσι το περίφημο «δώρο» πέφτει στην μαύρη τρύπα του Μνημονίου, καθώς ενταφιάζεται ακόμα και η φιλοσοφία των έξτρα παροχών για τους εργαζόμενους τις ημέρες των γιορτών, που έδιναν συνήθως μια «ανάσα» στην αγορά.

Τα επιδόματα

Τα 53 επιδόματα που λαμβάνουν ανάλογα με την κατηγορία και την ειδικότητά τους οι δημόσιοι υπάλληλοι σε όλες τις υπηρεσίες. Τα επιδόματα που διατηρούνται είναι το οικογενειακό και το επίδομα ειδικών συνθηκών, στο οποίο εντάσσεται και το ανθυγιεινό επίδομα για όσες κατηγορίες υπαλλήλων το παίρνουν σήμερα. Επίσης το επίδομα θέσης για εκείνους τους υπαλλήλους που κατέχουν θέσεις ευθύνης. Το κίνητρο απόδοσης, που κυμαίνεται σήμερα από 76 έως 130 ευρώ το μήνα και το παίρνουν όλοι οι υπάλληλοι, θα μετεξελιχθεί σε επίδομα παραγωγικότητας. Η χορήγησή του θα είναι εφικτή υπό την προϋπόθεση ότι η υπηρεσία και ο υπάλληλος έχουν επιτύχει τους στόχους παραγωγικότητας που έχουν τεθεί κεντρικά. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο επίδομα θα καταβάλλεται ανά τρίμηνο ή εξάμηνο, ανάλογα με το πρόγραμμα των υπηρεσιών και έπειτα από αξιολόγηση. Το πριμ παραγωγικότητας θα υπάρχει σε κλάδους υπαλλήλων που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση του κοινού, αλλά προβλέπεται και από το νέο βαθμολόγιο που μετρά την αποδοτικότητα κάθε υπαλλήλου.

Τα ειδικά μισθολόγια, όπου μπαίνει άγριο μαχαίρι. Εδώ εντάσσονται και οι ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων (δικαστικοί, γιατροί ΕΣΥ, διπλωματικοί υπάλληλοι, στρατιωτικοί, καθηγητές ΑΕΙ-ΤΕΙ κ.τ.λ.) οι οποίοι αναμένεται να υποστούν μείωση 20% με 25%.Μαχαίρι θα μπει στις αποδοχές οροφής σε αυτά τα μισθολόγια που θα εξισωθούν με τις αποδοχές του γενικού γραμματέα υπουργείου, που έχει οριστεί στις 5.856 ευρώ το μήνα. Προκειμένου να δοθεί μια τάξη μεγέθους, αναφέρουμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα του πλαφόν στις αποδοχές των δικαστικών που είναι ο καταληκτικός μισθός του Προέδρου του Αρείου Πάγου και βρίσκεται στις 8.436 ευρώ το μήνα. Επίσης, στην οροφή των αποδοχών στους γιατρούς του ΕΣΥ υφίσταται η αμοιβή του γενικού διευθυντή του Συστήματος Υγείας που είναι στα 35 χρόνια υπηρεσίας, στα 6.039 ευρώ το μήνα. Οι μισθοί αυτοί θα εξομοιωθούν με το μισθό του γενικού γραμματέα υπουργείου, δηλαδή 5.856 ευρώ.

Τα λεγόμενα ρετιρέ του Δημοσίου, τα οποία θα υποστούν και αυτά μειώσεις, ενώ αντίστοιχα θα πετύχουν μικρές αυξήσεις ορισμένοι υπάλληλοι ίδιου βαθμού, κατηγορίας και προσόντων σε υπουργεία όπως Αμυνας, Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων κ.ά.

Ο βασικός μισθός για την κατηγορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ο οποίος ορίζεται στα 711 ευρώ, στη δευτεροβάθμια (απόφοιτοι Λυκείου) στα 830, στους απόφοιτους ΤΕΙ 938 και στους πτυχιούχους 984. Επειτα από 35 χρόνια εργασίας το πλαφόν των αμοιβών για τις ίδιες κατηγορίες ορίζεται στα 1.200, 1.400, 1.700 και 2.100 ευρώ. Ο λόγος εισαγωγικού με καταληκτικό βαθμό θα είναι ένα προς τρία, ενώ μέχρι τώρα ήταν ένα προς 2,34, γεγονός που σημαίνει ότι ανοίγει η ψαλίδα των αποδοχών μεταξύ των νεοδιορισθέντων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και του καταληκτικού των πτυχιούχων. Οι πτυχιούχοι ΤΕΙ και ΑΕΙ στο Δημόσιο θα έχουν την ευκαιρία να ξεπεράσουν τους προαναφερόμενους μισθούς αν διαθέτουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά ή αν κατέχουν θέσεις ευθύνης. Τέλος, ως πρόσθετη οικονομική παροχή μπορεί να μετρήσει μόνον το πριμ παραγωγικότητας.

Ακόμα, στο ενιαίο μισθολόγιο:

Θα υπάρχουν 4 μισθολογικές κατηγορίες ανά εκπαιδευτική βαθμίδα (οι βαθμίδες εκπαίδευσης διατηρούνται ως έχουν). Τα κλιμάκια από 18 γίνονται 10 και η μεταπήδηση από το ένα κλιμάκιο στο άλλο, δηλαδή ο βαθμός ωρίμανσης, επιτυγχάνεται δυσκολότερα για τους Υποχρεωτικής και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με τετραετίες και τριετίες, ενώ για τους πτυχιούχους ΤΕΙ και ΑΕΙ θα εξακολουθεί να ισχύει η διετία που είναι σήμερα.

Για τους παλαιούς υπαλλήλους η ενσωμάτωση των επιδομάτων στο μισθό θα γίνει σταδιακά, καθώς σήμερα σε κάθε κλάδο, πέραν των γενικών επιδομάτων, υπάρχουν και οι ειδικές παροχές, οι οποίες θα ομοιογενοποιηθούν σε κίνητρα απόδοσης.

Οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα ασφαλίζονται πλέον στο ΙΚΑ.

Στα παραπάνω θα στηρίζεται ο βασικός κορμός του νέου μισθολογίου. Σε ό,τι αφορά τα 53 επιδόματα, στόχος της κυβέρνησης είναι η περικοπή τους κατά 2,7 δισ. ευρώ, κατά 45% δηλαδή (τώρα ανέρχονται σε 5,2 δισ. ευρώ/έτος) την επόμενη τριετία. Με βάση όσα προβλέπονται, στο στόχαστρο μπαίνουν και τα 53 επιδόματα που λαμβάνει σχεδόν το σύνολο των υπαλλήλων, καθώς και τα ειδικά επιδόματα που λαμβάνουν όσες ομάδες αμείβονται με ειδικό μισθολόγιο, εφοριακοί, νοσηλευτικό προσωπικό, δικαστικοί κ.ά., τα οποία εκτοξεύουν στα ύψη τις αμοιβές.

Σχεδόν βέβαιη θεωρείται η περικοπή ενός εκ των επιδομάτων που λαμβάνει κάθε κατηγορία εργαζομένων, όπως το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης που παίρνουν οι δάσκαλοι-καθηγητές, τα ΔΙΒΒΕΤ και ΔΕΤΤΕ που παίρνουν οι εφοριακοί και οι τελωνειακοί, καθώς και πλειάδα άλλων επιδομάτων που λαμβάνουν οι υπόλοιπες κατηγορίες των υπαλλήλων του Δημοσίου.

Στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να καταργηθούν διάφορα κλαδικά και ειδικά επιδόματα που χορηγούνται μέσω κρυφών λογαριασμών, εκτός κρατικού προϋπολογισμού, σε περίπου 160.000 υπαλλήλους.Τα ποσά αυτά εντοπίστηκαν από τα στοιχεία της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα η κυβέρνηση επεξεργάζεται σενάρια για τη δημιουργία κλαδικών μισθολογίων (Ενοπλες Δυνάμεις, εκπαιδευτικοί κ.λπ.), όπου θα συνεχίσουν να ισχύουν ειδικές κατηγορίες επιδομάτων. Με βάση στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, αλλά και τη μελέτη που παρουσιάστηκε πρόσφατα για το σύνολο των υπαλλήλων, τα υπουργεία Οικονομικών, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης προηγούνται από πλευράς προβλεπόμενων τακτικών αμοιβών – δηλαδή, βασικός μισθός, κίνητρο απόδοσης, επιδόματα που χορηγούνται από το εκάστοτε υπουργείο σε όλους τους υπαλλήλους του.

Αμοιβές πάνω από το μέσο όρο
Το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται 38%-41% πάνω από το μέσο όρο αναλόγως της κατηγορίας για έναν νεοδιόριστο και 55-64% πάνω από το μέσο όρο, αναλόγως της κατηγορίας για έναν εργαζόμενο που έχει 33 έτη υπηρεσίας. Τα άλλα δύο υπουργεία (Εσωτερικών και Δικαιοσύνης) υπερβαίνουν το μέσο όρο, ωστόσο σε πολύ πιο μικρό βαθμό της τάξης του 8%-12% και 7%-14% από την Κατηγορία Π.Ε. (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) έως την Κατηγορία Υ.Ε. (Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης) αντίστοιχα, για ένα νεοδιόριστο.

Ανταμείβουν δηλαδή πιο ανταγωνιστικά σε σχέση με τα άλλα υπουργεία έναν νεοδιόριστο στην Κατηγορία Υ.Ε. Τα υπουργεία που φαίνεται ότι ήδη από τις προβλεπόμενες αμοιβές πληρώνουν χαμηλά σε σχέση με τα υπόλοιπα, είναι το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για το πολιτικό προσωπικό (πληρώνει τους νεοδιόριστους 19% με 20% χαμηλότερα από το μέσο όρο των άλλων Υπουργείων), το υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας και το υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, τα οποία πληρώνουν από 15%-19% χαμηλότερα από το μέσο όρο και γύρω στο 12% με 13% από την Κατηγορία Π.Ε. έως την Κατηγορία Υ.Ε. αντίστοιχα.

ΕΛΕΝΗ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος .

Ο δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Σαχίνης συζήτησε με τον οικονομολόγο και αναλυτή κ. Δημήτρη Καζάκη την Παρασκευή 4 Μαρτίου του 2011 στο κανάλι Kρήτη ΤV για την κρίση της αντιπροσώπευσης, τον Ρόλο των Τραπεζών, το Μνημόνιο, την οικονομική κρίση της ευρωζώνης, η οποία στη νέα φάση που εισέρχεται, μετατρέπεται σε πολιτική για το σύνολο των κρατών-μελών, αλλά και για τη δραματική επιδείνωση της κατάστασης που προμηνύεται για την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται ήδη σε κατάσταση χρεοκοπίας.


Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος

Δημήτρης Καζάκης

Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 25/3/2010

Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.

Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.»
Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»

Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για Euro ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.

Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα.
Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ’ αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.

Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.

Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το Euro, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.

Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός.

Σύμφωνα μ’ αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις Euro το 2000 στα 84,2 δις Euro το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.

Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις Euro και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις Euro. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις Euro. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις Euro, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.

Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις Euro, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;
Προς τα πού βαδίζουμε;

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις Euro. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις Euro! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις Euro για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ.
Η Ε.Ε., όπως και το ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρεται να ξεπεράσει την οικονομική κρίση η Ελλάδα, αλλά να προστατεύσει αφενός το Euro και αφετέρου τους κερδοσκόπους κατόχους των τίτλων του ελληνικού χρέους -εκ των οποίων οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Γερμανίας κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος- από τη χρεωκοπία της χώρας. Τα μέτρα που επιβάλλονται έχουν σαν πρώτο και κύριο σκοπό να εξασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει απρόσκοπτα να πληρώνει τους δανειστές της, ακόμη κι αν χρειαστεί να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα και ο λαός της. Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.

Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις Euro. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε την αφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.

Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 Euro νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 Euro μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.

Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξ υπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία.

Εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και νέος δανεισμός 2000-2009 (εκατ. Euro)
Πληρωμές δανείωνΝέος δανεισμόςΠιστωτικά υπόλοιπα 31/12Πρωτογενές αποτέλεσμα**
200023.77329.875143.60 81.601
200125.50931.960155.83 84.501
200233.34035.897166.11 73.773
200335.21937.968171.32 3-431
200441.46550.047197.83 0-3.397
200542.07444.797214.14 2-1.543
200637.13338.748225.20 71.357
200760.92061.656239.80 1-718
200867.46769.661262.30 8-3.361
2009*84.18485.230298.5 24-17.054
Σύνολα451.084485.835- -15.272
* Εκτιμήσεις Προϋπολογισμού 2010.
** Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα) ισούται με την αφαίρεση των μη πιστωτικών εσόδων του δημοσίου από τις πρωτογενείς δαπάνες, οι οποίες είναι όλα τα έξοδα του δημοσίου εκτός από τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Πηγή: Επεξεργασία Ισολογιστικών στοιχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους 2000-2008. Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, διάφορα τεύχη.

Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.

Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δύο; Θα γίνει με το Euro, με την επιστροφή σ’ ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος(ευρωδραχμή); Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.

Κόβονται οριστικά η 13η και η 14η σύνταξη - Δυνατότητα αναγνώρισης επτά πλασματικών ετών ασφάλισης

Κόβονται οριστικά η 13η και η 14η σύνταξη - Δυνατότητα αναγνώρισης επτά πλασματικών ετών ασφάλισης
Πλήρης ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος, τόσο στα όρια συνταξιοδότησης όσο και στο ύψος των συντάξεων, επέρχεται με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και κατατέθηκε στη Βουλή προς ψήφιση. Τα όρια ηλικίας οδεύουν σταδιακά προς το 65ο έτος της ηλικίας από το 2011, ενώ η πλήρης σύνταξη δίδεται στα 40 έτη ασφάλισης και υπό την προϋπόθεση ότι ο ασφαλισμένος έχει συμπληρώσει το 60ό έτος της ηλικίας. Ωστόσο δίδεται η δυνατότητα αναγνώρισης επτά πλασματικών ετών ασφάλισης, προκειμένου ο ασφαλισμένος να συμπληρώσει την απαραίτητη 40ετία. Η πλέον επώδυνη ρύθμιση αφορά τις μητέρες ανηλίκων, που οδεύουν σταδιακά αλλά με ταχύ βηματισμό- από το 2011 ως 2013- από το 50ό στο 65ο έτος της ηλικίας, ενώ τους δίδεται η δυνατότητα εξόδου με μειωμένη σύνταξη στα 60 έτη.

Από το 2015 καθιερώνονται η βασική και η αναλογική σύνταξη, ενώ κόβονται οριστικά η 13η και η 14η σύνταξη και πλέον θα δίδονται 12 συντάξεις ετησίως σε όλους τους συνταξιούχους. Τα βαρέα επαγγέλματα σταδιακά οδεύουν προς το 60ό έτος για πλήρη σύνταξη και το 58ο για μειωμένη. Υπό προϋποθέσεις δίδονται οι συντάξεις χηρείας, ενώ εισοδηματικά κριτήρια τίθενται για τις συντάξεις αγάμων θυγατέρων, οι οποίες θα ισχύουν και για τους άγαμους γιους. Οι μόνοι ασφαλισμένοι που διασώζονται είναι αυτοί που θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα κατά τη διάρκεια του 2010.

Στο ίδιο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται και οι ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις, τροποποιημένες σε σχέση με το προεδρικό διάταγμα. Παραμένει η δυνατότητα παραπομπής μιας συλλογικής διαφοράς στη διαιτησία, ενώ ο κατάλογος των διαιτητών και μεσολαβητών θα καταρτίζεται με πρόσωπα κοινής επιλογής των προέδρων των εργοδοτικών και εργατικών οργανώσεων. Ταυτοχρόνως, με τη νέα ρύθμιση καθίσταται φθηνότερη η αμοιβή των υπερωριών των εργαζομένων. Οι πέντε ώρες την εβδομάδα μετά το 40ωρο αμείβονται πλέον με προσαύξηση του ωρομισθίου κατά 20% αντί του 25%, το αντίστοιχο συμβαίνει και με τις οκτώ ώρες για όσους εργάζονται σε εξαήμερη βάση.

Η νόμιμη υπερωρία- πέραν αυτών και μέχρι τη συμπλήρωση 120 ωρών ετησίως- αμείβεται με προσαύξηση στο ωρομίσθιο κατά 40% αντί 50% που είναι σήμερα, ενώ οι πέρα των 120 ωρών το έτος με 60% αντί του 75% σήμερα. Η κατ΄ εξαίρεση υπερωρίες (μη νόμιμες) αμείβονται με προσαύξηση 80% αντί του 100% που ισχύει σήμερα.

«Η κατάρτιση του νομοσχεδίου ήταν μια επώδυνη διαδικασία,ωστόσο η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστή, καθώς δίνουμε λύση σε ένα πρόβλημα που χρόνιζε επί δεκαετίες» τόνισε ο υπουργός Εργασίας κ. Α.Λοβέρδος παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο. «Παραλάβαμε ένα ασφαλιστικό σύστημα που κατέρρεε και υπήρχε άμεσος κίνδυνος να μην πληρωθούν οι συντάξεις από τον Ιούνιο και μετά» πρόσθεσε. Ο υπουργός παραδέχθηκε ότι υπήρξαν δυσκολίες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και υπογράμμισε πως «η ταχύτερη προσαρμογή των ορίων ηλικίας δεν ήταν επιλογή της κυβέρνησης», ωστόσο το περιεχόμενο του νομοσχεδίο στηρίχθηκε στις προβλέψεις του μνημονίου.

Μητέρες Οι πλέον δυσμενείς αλλαγές αφορούν τις μητέρες ανηλίκων, οι οποίες μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα θα υποστούν αυξήσεις στα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, που θα φθάσουν στο 65ο έτος από το 50ό σήμερα. Ακόμη και στην περίπτωση μειωμένης σύνταξης, αυτή θα δίδεται στο 60ό έτος της ηλικίας τους. Το θέμα αυτό ήταν σε εκκρεμότητα ως την τελευταία ημέρα, καθώς το υπουργείο Εργασίας επέμενε να μην ξεπεράσει το όριο ηλικίας το 60ό έτος. Τελικώς τη λύση έδωσε το Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε να προσαρμοστεί το νομοσχέδιο σε αυτά που ζητεί η τρόικα. Ανάλογη ρύθμιση προβλέπεται και στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τις εργαζόμενες στον δημόσιο τομέα.

Πλασματικά έτη ασφάλισης Η πλήρης σύνταξη χορηγείται με τη συμπλήρωση 40 ετών ασφάλισης. Ωστόσο με το νέο καθεστώς δίδεται η δυνατότητα αναγνώρισης μέχρι και επτά πλασματικών ετών ασφάλισης. Σε αυτά περιλαμβάνονται η στρατιωτική θητεία, ο χρόνος γονικής άδειας ανατροφής των παιδιών, η άδεια ασθενείας (ως 300 ημέρες συνολικά), ο χρόνος τακτικής επιδότησης ανεργίας (300 ημέρες συνολικά), ο χρόνος εκπαιδευτικής άδειας άνευ αποδοχών (ως δύο έτη), ο χρόνος σπουδών ενός πτυχίου, ο χρόνος ανεργίας, η άδεια κύησης και λοχείας και οι ημέρες της απεργίας. Ο χρόνος γονικής άδειας και ο χρόνος φοίτησης εξαγοράζονται με την καταβολή ποσοστού 26% επί του 25πλάσιου του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Αντιστοιχεί σε 214,69 ευρώ για κάθε μήνα αναγνώρισης. Διαφορετικά ποσά ισχύουν για την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας, της εκπαιδευτικής άδειας και της τακτικής ανεργίας.

35ετία Οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑΕΤΑΜ δικαιούνται σήμερα σύνταξη με 10.500 ημέρες εργασίας και στο 58ο έτος. Το 2011 ο χρόνος ασφάλισης αυξάνεται σε 11.100 ημέρες και για κάθε επόμενο έτος αυξάνεται κατά 225 ημέρες και ως τη συμπλήρωση 12.000 ημερών ασφάλισης (40 έτη). Το όριο ηλικίας αυξάνεται σταδιακά κατά ένα έτος, από την 1η Ιανουαρίου 2011 και ως τη συμπλήρωση του 60ού έτους.

Βαρέα και ανθυγιεινά Νέος κατάλογος επαγγελμάτων από την 1η Ιουλίου 2011. Οι ασφαλισμένοι σε επαγγέλματα που θα εξαιρεθούν από τον κατάλογο, εφόσον συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης ως τις 31.12.2015, εξακολουθούν να υπάγονται στα βαρέα. Οι υπόλοιποι εξαιρούνται και ακολουθούν το καθεστώς των κοινών ασφαλισμένων. Τo όριο ηλικίας αναπροσαρμόζεται για τους ασφαλισμένους με 10.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων οι 7.500 είναι στα βαρέα. Συγκεκριμένα το όριο ηλικίας αυξάνεται από το 2011 κατά εννέα μήνες τον χρόνο, ως τη συμπλήρωση του 60ού έτους για πλήρη σύνταξη και του 58ου για μειωμένη.

37ετία Τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης αυξάνονται, για να φθάσουν σταδιακά από τα 37 στα 40. Η αύξηση θα είναι εννέα μήνες τον χρόνο και θα ξεκινήσει το 2011. Επιπλέον το όριο ηλικίας αυξάνεται από την 1η Ιανουαρίου 2011 κατά ένα έτος- ετησίως- και ως τη συμπλήρωση του 60ού έτους.

Συντάξεις χηρείας Ο χήρος ή η χήρα δεν δικαιούνται σύνταξη εφόσον ο θάνατος επήλθε λιγότερο από τρία χρόνια μετά την τέλεση του γάμου. Εξαιρούνται οι εξής περιπτώσεις: Πρώτον, ο θάνατος να οφείλεται σε εργατικό ή μη ατύχημα. Δεύτερον, κατά τη διάρκεια του γάμου να έχει γεννηθεί ή υιοθετηθεί παιδί.

Τρίτον, κατά τον χρόνο του θανάτου η χήρα να τελούσε σε εγκυμοσύνη.

Η σύνταξη δίδεται για τρία έτη μετά την ημερομηνία θανάτου, Μετά την τριετία, δίδεται το 50% της σύνταξης εφόσον ο επιζών εργάζεται ή λαμβάνει και άλλη σύνταξη και το 70% μετά τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας. Αν ο επιζών είναι ανάπηρος κατά 67%, λαμβάνει ολόκληρη τη σύνταξη, ενώ εφόσον υπάρχουν παιδιά δίδεται σε αυτά το υπόλοιπο της μειωμένης σύνταξης που λαμβάνει η σύζυγος.

Αγάμες θυγατέρες Δικαίωμα σύνταξης θα έχουν εφεξής και τα αγόρια, οι άγαμοι γιοι. Ωστόσο τίθενται πλέον εισοδηματικά κριτήρια για τη χορήγησή τους. Και οι υφιστάμενες συντάξεις αναστέλλονται εφόσον το μηνιαίο εισόδημά τους υπερβαίνει το 70πλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη (2.312,1 ευρώ), ενώ περικόπτονται- σταδιακά- μετά το 30πλάσιο (990,9 ευρώ).

Επικουρικές συντάξεις Από το 2011 τα επικουρικά ταμεία προχωρούν σε αναλογιστικές μελέτες για να καθορίσουν το ποσοστό αναπλήρωσης. Ο κρατικός προϋπολογισμός δεν θα καλύπτει κανένα τρέχον ή μελλοντικό έλλειμμα των Ταμείων.

Οπισθοχώρηση της Κυβέρνησης στην νέα αύξηση του ΦΠΑ;

Σύμφωνα με νέες δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, εξετάζεται το ενδεχόμενο να μην υλοποιηθεί η πρόταση για νέα αύξηση του ΦΠΑ σε μία σειρά προϊόντων και υπηρεσιών.Οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων ενάντια στα μέτρα,το δεν πληρώνω ,διόδια,ΕΡΤ,εισητήρια αστικών συγκοινωνιών,κλήσεις παράνομης στάθμευσης κλπ. καθώς και η αντίδραση των εργαζομένων που θα εκφραστεί στη ΔΕΘ,έκαναν την κυβέρνηση να σκεφθεί να μην αυξήσει το ΦΠΑ σε μία σειρά προϊόντων και υπηρεσιών.
Όπως δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών, στόχος είναι να βγει η οικονομία από την ύφεση και να μην επιβαρυνθούν περισσότερο τα νοικοκυριά ενώ τόνισε ότι η ίδια η μείωση του ελλείμματος, δημιουργεί αναπτυξιακές προοπτικές.
Όσον αφορά το σενάριο περαιτέρω αύξησης του ΦΠΑ, ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, Γ. Κασιμάτης, δήλωσε ότι δεν πρέπει να υπάρξει νέα αύξηση στον ΦΠΑ καθώς και ότι αν η φοροεισπρακτική πολιτική δεν συνοδευτεί παράλληλα με αναπτυξιακή δραστηριότητα, τότε θα οδηγηθούμε σε οικονομική συρρίκνωση.
Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ΔΕΘ, μεταξύ εκπροσώπων του επιχειρηματικού κόσμου με τους υπουργούς Οικονομικών , Γ. Παπακωνσταντίνου και Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λούκα Κατσέλη, ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Βασίλης Κορκίδης, δήλωσε ότι δεν πρέπει να υπάρξει περαιτέρω αύξηση του ΦΠΑ και ότι δεν θα πρέπει να υπάρξουν νέες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, αλλά να προχωρήσει η θέσπιση νομοσχεδίων ''σκούπα'' για φορολογικές και ασφαλιστικές εκκρεμότητες.

δανειο Ελλαδας απο τους προγονους του ΔΝΤ

"εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών"

Στις 7 Φεβρουαρίου 1825 κι ενώ η επανάσταση βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη καμπή, «συνωμολογήθη εν Λονδίνω, εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών, δια την χρηματοδότησιν του αγώνος». Ρίξτε μια ματιά στην κατανομή αυτού του δανείου:
- Το δάνειο συμφωνείται στο 55% της ονομαστικής του αξίας, για να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών, δηλαδή...
αυτομάτως τα 2.000.000 γίνονται 1.100.000 λίρες(!!!). Εμείς βέβαια πληρώναμε τόκους για 2.000.000.
Από τα 1.100.000 κρατούνται προκαταβολικά:
- Τόκοι δύο χρόνων 200.000 λίρες
- Μεσιτικά 68.000 λίρες
- Εξαγορά ομολογιών δανείου 212.000 λίρες
- Συμβολαιογραφικά 13.700 λίρες
- Έξοδα Ελλήνων (!) μεσαζόντων 15.487 λίρες.
Από τα εναπομείναντα, στέλνονται στις ΗΠΑ 156.000 λίρες για την κατασκευή δύο φρεγατών. Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία, που ήρθε στην Ελλάδα μετά το τέλος της επανάστασης και την έκαψε ο Ανδρέας Μιαούλης με τα ίδια του τα χέρια την 1η Αυγούστου 1831 στο λιμάνι τού Πόρου, όταν επαναστάτησε κατά του Καποδίστρια και τα στρατεύματα τού Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι για να καταλάβουν τον εξεγερμένο στόλο. (Δεν το ξέρατε ούτε αυτό, έτσι;)
Επίσης, 123.000 λίρες μένουν στην Αγγλία για την αγορά έξι πολεμικών πλοιαρίων. Πήραμε μόνο το «Καρτερία» μετά την επανάσταση. Συνεχίζουμε:
- Για μισθοδοσία φιλέλληνα(;) Κόχραν 37.000 λίρες
- Για αποπληρωμή πολεμοφοδίων 77.200 λίρες
- Διάφοροι λογαριασμοί (;;!!) 47.000 λίρες
Έτσι, από τα 2.000.000 χρυσές λίρες, έφθασαν τελικά στην Ελλάδα μόλις 190.000 λίρες. Αντί αυτά τα ελάχιστα που απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά των Τούρκων, κατασπαταλήθηκαν στον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες. Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και πληρωνόντουσαν από τα λεφτά του δανείου. Άλλο πλιάτσικο κι εκεί, πέραν του γεγονότος ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Ο Γκούρας για παράδειγμα, είχε ένα σώμα εκατόν πενήντα ενόπλων, αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για πεντακόσιους και τσέπωνε την μισθοδοσία και τα τροφεία τους. Το ίδιο και οι αντίπαλοι του.
Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης, έδωσε εντολή στον Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο, να κάνει μια απογραφή (να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας.) της περιουσίας του κράτους. Το κείμενο της επιτροπής ήταν λεπτομερέστατο και εξαιρετικά σύντομο. Περιείχε μία μόλις πρόταση:
«Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη έν μόνο νόμισμα και αυτό κίβδηλον»."