Αλλάζουμε τη Δημοκρατική Αριστερά
για να αλλάξουμε τη κοινωνία
Έκτακτο συνέδριο Δημοκρατικής Αριστεράς
2 – 5 Οκτωβρίου 2014
(Τώρα πια μιλάμε χωρίς αυταπάτες, χωρίς ηθικολογικές προκαταλήψεις, χωρίς καμιά επιταγή άνωθεν ευθύνης – για μια σκέτη αξιοπρέπεια. Στην οριζοντίωση της εποχής μας να κρατήσουμε όρθιες ισχνές καλαμιές. Είναι ο πιο αχάριστος και συγχρόνως – για τους άλλους – αγώνας, γιατί είναι δύσκολο να φανταστείς τον Δον Κιχώτη ψύχραιμο, υπολογιστικό, χωρίς αισθηματολογίες, να γνωρίζει ότι οι ανεμόμυλοι είναι πραγματικοί και μολαταύτα να τους πολεμά. Μιλάμε χωρίς ιδιοτέλεια, μίσος, χωρίς καν μαχητικότητα. Επαρχιακοί θεατρίνοι μπροστά σε μιαν άδεια αίθουσα χωρίς χειροκροτήματα.Ο μεγαλύτερος κίνδυνος: ο πειρασμός της έπαρσης, της περιφρόνησης των πρώην φίλων, των επιδεικτικών χειρονομιών αηδίας.Η μάχη δίνεται μ ε τ ά την αηδία και την επίγνωση της ματαιότητας – μη συναντηθείς σε καμιά παρακαμπτήριο μαζί τους.)Κι όμως εμείς, θέλουμε δε θέλουμε, έχουμε το προνόμιο (και τη μεγάλη ενοχή) να ξεχωρίζουμε ένα κομμάτι από τη στρατιά της ανώνυμης μάζας, με τη μόρφωση που μας δώσανε, με τα γραψίματά μας, με τη θέση μας σε μια κοινωνία που όσο κι αν την αρνιόμαστε πρόθυμα θα μας ήθελε για εκλεκτά παιδιά της. Έτσι, και η πιο ασήμαντη πράξη σου, όσο κι αν λείπει κάθε πρόθεση, δεν είναι χωρίς κάποιο αντίκρισμα. Θα βρεθούν άνθρωποι να μιλήσουν για σένα, να θυμηθούν, να κλάψουν. Υπάρχει μια ιδιοτέλεια παρηγοριάς στο βάθος, η επίγνωση της προέκτασής σου σε δέκα, σε πέντε, σε τρεις ανθρώπους που λογαριάζεις και που αγαπάς - και που θα τη συντηρήσουν.Έστω. Ανάπηρος δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.Μανόλης ΑναγνωστάκηςΤο περιθώριο ’68 – 69
H Δημοκρατική Αριστερά, μετά το επώδυνο εκλογικό αποτέλεσμα, πορεύεται προς το έκτακτο συνέδριο της προκειμένου να συζητήσει σε βάθος τα αίτια της ήττας, την πολιτική της πρόταση και την οργάνωση του κόμματος.
Ο τρόπος διαχείρισης της εκλογικής ήττας από την ηγεσία του κόμματος είναι καθοριστικός παράγοντας της περαιτέρω πορείας της Δημοκρατικής Αριστεράς με πρώτο διακύβευμα την οργανωτική και πολιτική της αυτοτέλεια.
H μεγάλη υποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές αποτέλεσε ένα οδυνηρό σοκ όχι μόνο για τα μέλη της αλλά και για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας Αυτό το αίσθημα της κοινωνίας είναι ελπίδα για όλους μας, μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε. Φαίνεται, υπάρχουν και άλλοι που θέλουν παρούσα τη Δημοκρατική Αριστερά ως υπεύθυνη, αριστερή και μεταρρυθμιστική δύναμη.
Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι αυτοσκοπός και με βάση αυτή την παραδοχή τίθεται και το πρώτο ερώτημα περί της χρησιμότητας της Δημοκρατικής Αριστεράς στην πολιτική ζωή .
Όσοι και όσες συμμετείχαμε στην ίδρυση της πρέπει μέσα από ένα γόνιμο προσυνεδριακό διάλογο να απαντήσουμε με ειλικρίνεια για τους λόγους που προσήλθαμε σε αυτό το εγχείρημα, αν εμμένουμε σήμερα στην αυτόνομη οργανωτική και πολιτική συνέχιση του εγχειρήματος και αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το κόμμα που συνιδρύσαμε είναι κόμμα της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Θεωρούμε πως η Δημοκρατική Αριστερά εξακολουθεί να είναι χρήσιμη για την χώρα αποσαφηνίζοντας την πολιτική της πρόταση και καταδικάζοντας πολιτικές που ασκήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν που στην ουσία δεν ήταν τίποτα άλλο από την ακύρωση του πολιτικού μας σχεδίου στο όνομα ενός άκρατου κυβερνητισμού. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν ήρθε στην πολιτική ζωή του τόπου για να ικανοποιήσει φιλοδοξίες τμήματος του στελεχιακού της δυναμικού.
Η βαθιά μας πεποίθηση στην ανάγκη ριζικών προοδευτικών μετασχηματισμών της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας στην κατεύθυνση του δημοκρατικού δρόμου για το σοσιαλισμό και η αναφορά μας στις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελούν μοναδικότητα στο σημερινό πολιτικό τοπίο της χώρας μας. Πιστεύουμε ότι αυτά είναι στοιχεία που μας ενώνουν όλους μας.